dinsdag 6 oktober 2009

Het geheugen van Marianne Smeding

Flaconnetje neut in de bureau-la van Joop.
De snackbar op de Amstelveenseweg waar je sigaretten per stuk kon kopen.
Me laten opjutten door een paar van de jongens en met een uitgestreken smoelwerk aan Riek vragen tijdens de les: Riek, wat betekent satisfaction?
Margreet die flauwviel voor de klas.
Ik, kotsend in de klas.
Rob Asbeslag
Margreet die zei: Marianne, haal die brutale grijns van je gezicht, maar ik keek naar eer en geweten normaal.

Joke en Norbert opgesloten in Joop's kast door Axel en de sleutel brak af. Werden geschorst voor 5 dagen omdat men dacht dat ze oneerbaar bezig waren geweest maar dat waren ze niet....zeiden ze...

De groten van deze aarde zijn alleen maar groot omdat wij op onze knieën liggen, laat ons opstaan! Een tekst die ik had gepikt uit de Ryam Schoolagenda voor een werkstuk voor Nederlands. Na enige tijd had een alerte leerling Theo geïnformeerd waar de tekst vandaan kwam. (Mijn werkstuk hing op een ereplaats aan het prikbord). Theo liet mij roepen, hij wilde weten waarom ik net deed of het mijn tekst was. Maar Theo, zei ik, ik heb nooit gezegd dat het van mij was....Het was even stil, hij keek mij vorsend aan...zijn lachen inhoudend...Ja, je hebt gelijk, o.k. ga maar weer...

Café Huizinga in Slotervaart. 'Those where the days' in de jukebox. Joke en ik deden heel vaak de afwas daar, in ruil voor een kop koffie.
Joop en Theo die soms meegingen naar het café in de pauze.

Joke en ik die om drie uur 's middags regelmatig voor een uurtje naar Zandvoort gingen. Met z'n tweeën op haar ouwe Solexje.
Twee uur heen en twee uur terug.

Ruud die zo lekker je nek kneedde als je naast hem de trap opliep!?

Theo, die bij teveel dommigheid van een leerling, deze uitmaakte voor bète. Het klonk slecht maar we hadden geen idee hoe slecht precies. Tevens riep hij de leerling toe dat hij een stomme VVD-er was.

Op het matje bij Rien, die me minutenlang zwijgend taxeerde en plotseling vroeg of ik wel van mijn ouders hield...Creepy....

Een fatale scheikundeproef. Ruud zou wel effe wat laten zien. Hij goot iets bij een ander iets en de boel ontplofte. De spatjes vloeistof veroorzaakten piepkleine brandgaatjes in mijn nieuwe lederen laarzen.
Iedereen had gelukkig nog twee intacte ogen.

Kasangwa the Rhodesian Lion. Engels lesboek en ik maar klierig doen tijdens de les met de echte leeuwentand aan een leren veter die ik van mijn vader gekregen had. Deed alof ik Kasangwa was, met de tand in mijn mond brulgeluiden maken. Werd eruit gestuurd maar ik gaf niet op. Door de ruit in de deur ging ik gewoon door. Riek probeerde cool te blijven.

Proef Frans. Pierre et les cambrioleurs. Ik kende het eerste hoofdstuk helemaal uit mijn hoofd, rest van het boekje totaal niet gelezen.
Vlekkeloos zei ik het eerste hoofdstuk op, zwetend. Ik was bij het eind en stopte, kon wel door de grond.... Très, très bien!hoorde ik Cor zeggen. Geslaagd voor de proef en ook de bijzitster was erg onder de indruk zei ze.

Ach god, Margreet. Boekverslag Duitse gedichten. Natuurlijk één dag voor de deadline gemaakt. Uit aantal dichtbundels Heinrich Heine gekozen alleen maar omdat het hele korte gedichtjes waren(logisch gedacht toch?). Blijkt het haar lievelingsdichter. Ik kon niet meer stuk bij Margreet.
Ze prees me de hemel in omdat ik Heine had gekozen, terwijl ik geen enkele moeite had gedaan om me in de vertaling te verdiepen. Gedragen droeg zij enkele gedichten voor....Voelde iets van schuld knagen.


Wanderers Lied

Über allen Gipfeln
Ist Ruh'
In allen Wipfeln
Spürest Du
Kaum einen Hauch;
Die Vögelein schweigen im Walde
Warte nur, balde
Ruhest Du auch

Heinrich Heine

En dan dit nog:
Mijn hele leven heb ik een enorme aversie tegen scholen en het 'gedwongen' moeten leren. De enige gedachte die me bezighield was: hoe kan ik ontsnappen. Maar aan de school heeft het echt niet gelegen! Ik verliet de school voortijdig, met bedroevend weinig proeven maar wel met een waanzinnig mooi getuigschrift van Theo. Die zei een paar heel wezenlijke dingen over mij als mens (toen nog mensje) die me echt het gevoel gaven iemand te zijn die de moeite waard was, ondanks de slechte schoolresultaten. Wijze woorden van een bijzonder mens.
Het zou me niks verbazen (zonder overdrijven) als dit mijn verdere leven positief heeft beïnvloed, met name qua positief zelfbeeld. Marianne

Geen opmerkingen:

Een reactie posten